Podczas codziennych zajęć programowych Kangurowe Przedszkolaki poznają otaczający świat na różne sposoby! W naszym przedszkolu każdy miesiąc, tydzień i dzień mają swoją tematykę związaną z ważnymi dla dzieci treściami edukacyjnymi. Wykorzystując sprawdzone pomysły na twórcze ćwiczenia i zabawy zachęcamy dzieci do myślenia. Posługując się autorskimi metodami realizujemy Podstawę Programową Nauczania Przedszkolnego.

W przedszkolu realizujemy koncepcję pracy zakładającą wszechstronny rozwój dzieci w oparciu o teorię inteligencji wielorakich Howarda Gardnera. Naszym celem jest pobudzanie, wzmacnianie i rozwijanie indywidualnych predyspozycji dzieci. Bazując na predyspozycjach i mocnych stronach przedszkolaków oraz na dziecięcej ciekawości świata, budujemy wewnętrzną motywację do nauki.
Dziecko uczy się poprzez działanie, dlatego decydującą rolę w poznawaniu świta odgrywa jego własna aktywność. W naszej pracy wykorzystujemy metody aktywizujące – zachęcające do samodzielności, odkrywania, doświadczania, stawiania pytań i poszukiwania odpowiedzi. Równocześnie jest dla nas niezwykle ważne, by owa aktywność była osadzona w społecznym kontekście, bo pozwoli to dzieciom skutecznie odnajdywać się w różnych relacjach, ale i czerpać satysfakcję płynącą z bycia razem… Dlatego towarzysząc dzieciom w działaniu zawsze mamy na uwadze rozwijanie umiejętności podejmowania współpracy z rówieśnikami, komunikowania się z innymi, kształtowania empatii, wrażliwości na innych i akceptacji różnorodności – wszystko, aby umożliwić harmonijny rozwój dzieci w obszarze poznawczym, społecznym i emocjonalnym.
.Metoda Dobrego Startu prof. Marty Bogdanowicz to sprawdzona forma przygotowania do nauki czytania i pisania.
Poprzez odpowiednio dobrane zabawy i ćwiczenia dzieci rozwijają świadomość ciała, orientację w przestrzeni i na płaszczyźnie, percepcję wzrokową, analizę i syntezę słuchową oraz koordynację wzrokowo-słuchowo-ruchową. W ten sposób krok po kroku budujemy dziecięcą gotowość do rozpoczęcia nauki czytania i pisania.
Cały nasz zespół został przeszkolony przez prof. Bogdanowicz i współautorki metody, co gwarantuje jej profesjonalne wdrożenie w codziennej pracy z dziećmi.

Metoda Dobrego Startu (MDS) została opracowana przez prof. Martę Bogdanowicz w czasie bezpośredniej pracy z dziećmi. Głównym założeniem metody jest wspomaganie rozwoju psychomotorycznego dziecka poprzez odpowiednio zorganizowaną zabawę i aktywne wielozmysłowe uczenie symboli graficznych: łatwych wzorów, wzorów literopodobnych, liter oraz znaków matematycznych.
Realizacja tego założenia odbywa się poprzez rozwijanie funkcji, które biorą udział w uczeniu się czytania i pisania oraz ich współdziałania. Inne cele to kształtowanie lateralizacji, świadomości schematu ciała (jego części oraz lewej i prawej strony) i przestrzeni. MDS reprezentuje zatem wielozmysłowe, aktywne podejście do pracy z dziećmi. Ćwiczenia te prowadzą także do usprawnienia uwagi, percepcji, pamięci, wyobraźni słuchowej i wzrokowej oraz motoryki i koordynacji wzrokowo- słuchowo- ruchowej, co ułatwia naukę czytania i pisania wszystkim dzieciom.
Metoda Dobrego Startu służy przygotowaniu dzieci w wieku przedszkolnym do nauki czytania i pisania. Ma również zastosowanie w profilaktyce niepowodzeń szkolnych, diagnozowaniu ich przyczyn oraz korekcji zaburzeń.
Warto dodać, że cały nasz zespół został przeszkolony przez prof. Martę Bogdanowicz oraz współautorki metody.
Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne opiera się na naturalnych potrzebach dziecka – dotyku, ruchu i relacji z innymi. Poprzez zabawę dzieci uczą się poznawać własne ciało, rozwijają poczucie sprawczości, bezpieczeństwa i wiary w siebie.
Zajęcia sprzyjają budowaniu relacji z rówieśnikami i dorosłymi, ucząc uważności na potrzeby innych. To doskonałe wsparcie w rozwoju emocjonalnym, społecznym i fizycznym.

W Kangurowym Przedszkolu na co dzień dbamy o budowanie relacji na różnych płaszczyznach: nauczyciel – dziecko, dziecko – dziecko, dziecko – rodzic oraz nauczyciel – rodzic. Działamy w tym obszarze poprzez wykorzystywanie wielu metod. Jedną z nich jest Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne (MRR). Jest wszechstronna i uniwersalna, urzeka prostotą i naturalnością.
MRR wywodzi się z naturalnych potrzeb dziecka, zaspokajanych w kontakcie z innymi osobami. Wykorzystuje dotyk, ruch oraz wzajemne relacje fizyczne, emocjonalne i społeczne do wspomagania prawidłowego rozwoju dziecka. Stwarza dzieciom okazję do poznawania swojego ciała, usprawniania motoryki, poczucia siły, sprawczości i możliwości ruchowych. Dzięki nim dzieci uzyskują wiarę we własne możliwości oraz poczucie bezpieczeństwa. Podczas ćwiczeń dziecko poznaje przestrzeń, w której się znajduje i dlatego czuje się bezpieczne, jest bardziej aktywne, przejawia większą inicjatywę a także empatię i wrażliwość na potrzeby innych.
W naszym przedszkolu, Metodą Weroniki Sherborne pracujemy w różnych sytuacjach i konfiguracjach. Pojedyncze ćwiczenia wplatamy podczas codziennych zajęć programowych z dziećmi. Tworzymy również autorskie scenariusze zajęć całościowo opartych na tej metodzie. Ogromną wartością i bogatym doświadczeniem jest udział w zajęciach w grupach mieszanych, na przykład 3-latki wraz z 5-latkami. Wtedy mamy okazję do budowania relacji z innym partnerem (starszy - młodszy), zdobywanie doświadczenia, zaufania i wiary we własne możliwości.
Kolejną naszą propozycją na budowanie więzi w relacji dorosły-dziecko, jest cykl zajęć dla rodziców i dzieci, tak zwane Przytulanki. To okazja sprzyjająca wzmacnianiu więzi między rodzicem a dzieckiem, a także budowaniu poczucia bezpieczeństwa w trakcie zajęć, wspomaganiu rozwoju dziecka w sferze psychoruchowej, społecznej oraz samokontroli. Aktywny udział w zajęciach jest okazją do przeżycia przyjemnych doznań, pozytywnych emocji, radosnej zabawy. Udział w zajęciach opartych na Metodzie Ruchu Rozwijającego uczy dzieci używania siły, jak i zachowania delikatności i opiekuńczości, zarówno w stosunku do innych jak i samego siebie.


Metoda projektu to forma pracy, w której dzieci zgłębiają wybrany przez siebie temat, zadają pytania, stawiają hipotezy i zdobywają wiedzę poprzez działanie: obserwacje, eksperymenty, wycieczki terenowe i spotkania z ekspertami.
Nauczyciel pełni rolę przewodnika i wspiera dzieci w formułowaniu wniosków, tworzeniu rysunków, plakatów czy konstrukcji.
Dzięki tej metodzie przedszkolaki uczą się korzystania z różnych źródeł informacji, poczucia odpowiedzialności za swoją i wspólną pracę, współdziałania, wyrażania opinii i słuchania opinii innych a także prezentowania swojej pracy.

Metoda ta w pracy pedagogicznej na świecie funkcjonuje już od lat, a nasz kangurowy debiut pracy projektowej (w Kangurowym Przedszkolu na ul. Hofmana) – kilkanaście lat temu – zbiegł się z wizytą gości z Holandii (licealistek, które odbywały u nas kilkudniowe praktyki i ich nauczycielek). Kiedy ujrzeli porozwieszane w różnych miejscach arkusze papieru ze strzałkami i napisami w różnych kolorach – mimo, że nie znali zupełnie języka polskiego – natychmiast zauważyli „Wow, project approach. We like this”. I od razu łatwiej było się porozumieć, bo wspólne idee bardzo zbliżają.
Metoda projektu, to metoda pracy z dziećmi, dzięki której mają one szansę na samodzielne zgłębianie interesującego i ważnego dla nich tematu. Dzieci wykorzystując wrodzoną ciekawość zadają pytania i stawiają hipotezy, uczą się poprzez działanie czynnie uczestnicząc w eksperymentach, obserwując, badając i doświadczając. Uczą się korzystania z różnych materiałów źródłowych, uczestniczą w zajęciach terenowych i spotkaniach z ekspertami, podczas których zadają pytania, sporządzają szkice i badają rekwizyty związane z tematem. Dzieci przekonują się, że ekspertem może być każdy, kto dobrze zna badany temat. Także one same dzielą się swoją wiedzą, przemyśleniami i doświadczeniami.



W Kangurowym Przedszkolu pracujemy tą metodą, ponieważ:
inicjatywa, aktywność, nadawanie badaniom kierunku należy do dzieci, dzięki temu motywacja i poczucie sprawstwa w procesie zdobywania wiedzy są znacznie większe;
generuje mnóstwo przyjemnych emocji - pobudza ciekawość i to bardzo bardzo!); niesie radość wynikająca z odkrywania tego co nieznane, z działania, ze współpracy z innymi; pozwala doświadczyć dumy z siebie i całej grupy (jako zespołu badaczy), ze swoich i grupowych dokonań. Jeśli czasem jednak pojawiają się także emocje przykre - niecierpliwości, że tak długo trzeba czekać na efekt eksperymentu; smutku, czy zawodu, że nie wszystko udało się zrealizować; czasem gniewu, że liderem podzespołu badawczego jest tym razem ktoś inny - to naturalny aspekt badawczego procesu. To także ważny fundament do poznawania własnej emocjonalności i uczenia się regulowania własnych emocji;
do pracy projektowej są aktywnie włączani rodzice i środowisko lokalne. Rodzice często ujawniają swoje nieznane dotąd w przedszkolu potencjały, a w środowisku można poznać wiele ciekawych osób i zjednać sobie cudownych przyjaciół na lata;
jest to metoda interdyscyplinarna. Wychodząc np. od typowo technicznego tematu, jakim jest "Pociąg", możemy zgłębiać matematykę i fizykę, ale także historię, literaturę, sztukę, muzykę, w końcu relacje międzyludzkie. Zdobywana w ten sposób wiedza cechuje się nie tylko elastycznością, ale i pragmatyzmem;
bardzo pasuje do naszej twórczej filozofii;
rozwija u dzieci wiele umiejętności, m.in.: korzystania z różnych źródeł informacji, dostrzegania i formułowania problemów, a także ich rozwiązywania; podejmowania decyzji; poczucia odpowiedzialności za swoją i wspólną pracę; organizowania tejże pracy - planowania; podziału zadań; współdziałania; rozwiązywania konfliktów; wyrażania opinii i słuchania opinii innych; prezentowania własnej pracy;
metoda nie pozwala nam nauczycielom skostnieć i popaść w rutynę, choć paradoksalnie bywa bardziej wymagająca od tradycyjnego uczenia . Uczy jak podążać za dzieckiem, jak asystować i wspierać, a nie wyręczać, nie narzucać i nie wtłaczać w jedyne słuszne ramy. Uczy otwartości i cieszenia się każdym odkryciem na równi z dziećmi.